まぶだち

Het is 1980. Sadatomo zit op een middelbare school in een klein stadje. Zijn ouders letten nauwelijks op hem. De strenge leraar Kobayashi heeft in de klas een ‘humanity index’ opgehangen, onderverdeeld in de categorieën ‘delinquenten’, ‘uitschot’ en ‘mensen’. In elke categorie heeft hij naamkaartjes van leerlingen opgehangen. Op een dag komt Kobayashi erachter dat Sadatomo en zijn vrienden voor de lol wat dingen uit een winkel hebben gestolen. Hun vaders worden geïnformeerd en als straf moeten de kinderen een 'zelfkritisch' opstel van maar liefst dertig pagina's schrijven. Voor het eerst wordt Sadatomo geslagen door zijn vader. Geschokt schrijft hij een stuk met de titel 'Ik ben een ui', waarin de leraar een eerste teken van menselijkheid denkt te kunnen ontdekken. Dat is het begin van een verwarrende situatie waarin het moeilijk wordt om leugens, waarheid, gerechtvaardigde zelfkritiek en opportunistisch gedoe te onderscheiden, zelfs voor de jongens.